Η χορήγηση προβιοτικών έχει αναδειχθεί ως μια πολλά υποσχόμενη διατροφική παρέμβαση για τη διαχείριση των επιπλοκών του διαβήτη και την ενίσχυση της αντίστασης σε τροφιμογενή παθογόνα. Η αποτελεσματικότητα των προβιοτικών βασίζεται στην ικανότητά τους να ρυθμίζουν τη μικροβιακή χλωρίδα του εντέρου, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στη μεταβολική υγεία και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Σύγχρονες μελέτες έχουν δείξει ότι συγκεκριμένα στελέχη των Lactobacillus και Bifidobacterium μπορούν να βελτιώσουν τον γλυκαιμικό έλεγχο και να μειώσουν τη φλεγμονή σε άτομα με διαβήτη. Τα αποτελέσματα αυτά φαίνεται να επιτυγχάνονται μέσω διαφόρων μηχανισμών, όπως η αυξημένη παραγωγή βραχείας αλύσου λιπαρών οξέων, η βελτίωση της εντερικής διαπερατότητας και η ρύθμιση του άξονα εντέρου–εγκεφάλου. Για παράδειγμα, το στέλεχος Lactobacillus rhamnosus GG έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και μειώνει το οξειδωτικό στρες σε πειραματικά μοντέλα διαβητικών ζώων.

Σε σχέση με τις τροφιμογενείς λοιμώξεις, ορισμένα προβιοτικά στελέχη έχουν δείξει ικανότητα ενίσχυσης της εντερικής αντίστασης έναντι παθογόνων μικροοργανισμών. Αυτό το προστατευτικό αποτέλεσμα επιτυγχάνεται μέσω μηχανισμών όπως η ανταγωνιστική απομάκρυνση των παθογόνων, η παραγωγή αντιμικροβιακών ενώσεων και η διέγερση της ανοσολογικής απόκρισης του ξενιστή. Για παράδειγμα, το Lactobacillus reuteri έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει την ανάπτυξη του Salmonella typhimurium τόσο σε εργαστηριακές όσο και σε ζωικές μελέτες.

Οι συνδυασμοί συμβιοτικών – δηλαδή προβιοτικών με πρεβιοτικές ίνες – έχουν παρουσιάσει συνεργιστικά αποτελέσματα στη ρύθμιση της εντερικής μικροβιακής ισορροπίας και στη βελτίωση μεταβολικών παραμέτρων. Οι συνδυασμοί αυτοί παρέχουν ταυτόχρονα τα ωφέλιμα βακτήρια και τα απαραίτητα θρεπτικά υποστρώματα για την ανάπτυξή τους. Μια μελέτη που χρησιμοποίησε συνδυασμό Lactobacillus sporogenes και ινουλίνης έδειξε σημαντικές βελτιώσεις στον γλυκαιμικό έλεγχο και το λιπιδαιμικό προφίλ σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.

Αν και η χρήση προβιοτικών παρουσιάζει ενθαρρυντικά αποτελέσματα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι επιδράσεις τους ενδέχεται να είναι ειδικές για κάθε στέλεχος και εξαρτώμενες από τη δοσολογία. Επιπλέον, η βέλτιστη σύνθεση ενός προβιοτικού σκευάσματος μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το μεταβολικό προφίλ του ατόμου και το είδος του παθογόνου μικροοργανισμού. Συνεπώς, μια εξατομικευμένη προσέγγιση στη συμπληρωματική χορήγηση προβιοτικών, λαμβάνοντας υπόψη τις ατομικές ανάγκες και στόχους υγείας, ίσως είναι απαραίτητη για τη μέγιστη αξιοποίηση αυτής της διατροφικής παρέμβασης.

Βιβλιογραφική πηγή: Mugo, E.M., Nzuma, R., Tade, O.O., Epia, G.O., Funmilayo, O.G. and Anyibama, B., 2024. Nutritional interventions to manage diabetes complications associated with foodborne diseases: A comprehensive review. World Journal of Advanced Research and Reviews, 23(1), pp.2724–2736. Available at: https://doi.org/10.30574/wjarr.2024.23.1.2274