Μέχρι σήμερα, υπάρχουν λίγες μόνο μελέτες που διερευνούν την επίδραση της ποσότητας πρωτεΐνης στο MPS και στη σύνθεση του σώματος κατά τη διάρκεια του διατροφικού περιορισμού της ενέργειας σε σωματικά δραστήριους ενήλικες. Μετά από 5 ημέρες διατροφικού περιορισμού της ενέργειας σε υγιή, προπονημένα σε αντιστάσεις άντρες και γυναίκες που κατανάλωναν 1,4-1,6 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα, μια οξεία περίοδος άσκησης με αντίσταση διέγειρε ποσοστά MPS ίσα με τα επίπεδα που παρατηρήθηκαν κατά το ενεργειακό ισοζύγιο και την κατανάλωση πρωτεΐνης σε στενή χρονική εγγύτητα με την άσκηση με αντίσταση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αυξήσεις του MPS πάνω από τα επίπεδα ηρεμίας κατά τη διάρκεια του ενεργειακού ισοζυγίου (Areta et al., 2014).

 

Σε μια ομάδα σωματικά δραστήριου στρατιωτικού προσωπικού, η κατανάλωση δύο και τριπλάσιων ποσοτήτων πρωτεΐνης (σε σχέση με τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα) κατά τη διάρκεια ενός ενεργειακού ελλείμματος 40% για 21 ημέρες διατήρησε την ανταπόκριση MPS σε μια μερίδα 20 g πρωτεΐνης και διατήρησε τη σκελετική μυϊκή μάζα σε σύγκριση με μια ομάδα που κατανάλωνε το RDA για την πρωτεΐνη (Pasiakos et al., 2013). Η μελέτη Longland et al. (2016) έδειξε ότι κατά τη διάρκεια μιας δίαιτας περιορισμένης ενέργειας 40% σε σχετικά εκπαιδευμένους αλλά υπέρβαρους νέους άνδρες, ένα πρόγραμμα άσκησης με αντίσταση και υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIT), εφόσον εκτελούνταν 6 ημέρες την εβδομάδα σε συνδυασμό με πρόσληψη πρωτεΐνης 2,4 g kg/ημέρα, θα οδηγούσε σε σημαντική αύξηση της LBM μετά από 4 εβδομάδες. Είναι ενδιαφέρον ότι από την ίδια μελέτη (Longland et al., 2016), παρά το ενεργειακό έλλειμμα 40%, η ομάδα που κατανάλωνε 1,2 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα διατήρησε το LBM της. Εξίσου εντυπωσιακό ήταν ότι η ομάδα με υψηλότερη πρωτεΐνη (2,4 g πρωτεΐνη/kg/ημέρα) έχασε −4,8 ± 1,6 kg λίπους και η ομάδα χαμηλότερης πρωτεΐνης (1,2 g πρωτεΐνη/kg/ημέρα) έχασε −3,5 ± 1,4 kg λίπους σε μόλις 4 εβδομάδες (Longland et al., 2016).

Σε αθλητές που προπονούνται με αντίσταση, οι Mettler et al. (2010) διεξήγαγαν μια μελέτη 2 εβδομάδων όπου τα άτομα είχαν επίσης 40% περιορισμό ενέργειας με δύο ομάδες που κατανάλωναν είτε 1 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα ή 2,3 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι αθλητές συνέχισαν τη συνήθη προπόνησή τους (~ 4-5 συνεδρίες την εβδομάδα, με τουλάχιστον 2 προπονήσεις με αντίσταση). Στην ομάδα που κατανάλωνε 1 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα, αναφέρθηκε απώλεια −1,6 kg LBM και στην ομάδα που κατανάλωνε 2,3 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα, αναφέρθηκε μόνο −0,3 kg απώλεια LBM, με παρόμοιες απώλειες λιπώδους μάζας σε και οι δύο ομάδες (~1,4 kg) (Mettler et al., 2010). Βλέπουμε ότι υψηλότερες προσλήψεις πρωτεϊνών από ~2,4 g πρωτεΐνης/kg/ημέρα κατά τη διάρκεια ενός διατροφικού ενεργειακού ελλείμματος είναι απίθανο να προσδώσουν σημαντική πρόσθετη επίδραση εξοικονόμησης πρωτεΐνης. Τ

 

Διαπιστώνουμε επίσης κατά περιστάσεις ότι υπάρχει ανώτερη διατήρηση του LBM με αυξημένες προσλήψεις πρωτεϊνών και βραδύτερους ρυθμούς απώλειας βάρους (Helms et al., 2014). Συνολικά, οι μελέτες (Longland et al., 2016; Mettler et al., 2010) που συζητήθηκαν εδώ καταδεικνύουν ότι η υψηλότερη πρόσληψη πρωτεΐνης σε συνδυασμό με δομημένη προπόνηση άσκησης αντίστασης είναι αποτελεσματική στην προώθηση της απώλειας λίπους και στην ενίσχυση της κατακράτησης LBM και μπορεί ακόμη και να οδηγήσει σε κέρδη στο LBM κατά τη διάρκεια σοβαρών θερμιδικών ελλειμμάτων. Μελλοντικές μελέτες με λιγότερο σοβαρά θερμιδικά ελλείμματα, τα οποία θα ήταν βιώσιμα για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους, δικαιολογούνται για να εξετάσουν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της υψηλότερης πρόσληψης πρωτεΐνης στην απώλεια βάρους υψηλής ποιότητας στους αθλητές.