Μεταβολικές διαφορές που προκύπτουν από το γλυκαιμικό δείκτη των υδατανθράκων που καταναλώνονται πριν από την άσκηση μεταφράζονται σε καλύτερη ικανότητα άσκησης.
Η έννοια του γλυκαιμικού δείκτη (ΓΔ) εισήχθη για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως μέθοδος λειτουργικής κατάταξης τροφίμων πλούσιων σε υδατάνθρακες, με βάση τις μετρημένες αποκρίσεις γλυκόζης αίματος στην πρόσληψη της τροφής σε σύγκριση με μια τροφή αναφοράς όπως η γλυκόζη ή το λευκό ψωμί. Αν και οι διατροφικές συστάσεις για τη βελτίωση της ικανότητας άσκησης και της απόδοσης βασίζονται συχνά σε πληροφορίες που σχετίζονται με τις πηγές υδατανθράκων, υπάρχει ενεργό debate σχετικά με τη συνέπεια των αποτελεσμάτων της εφαρμογής αυτής της συμβουλής.
Ορισμένες μελέτες που επικεντρώνονται στη σύνθεση ενός γεύματος πριν από την άσκηση έχουν αποδείξει ότι υπάρχει όφελος σε σχέση με τον μεταβολισμό και τη χρήση του υποστρώματος κατά τη διάρκεια της επόμενης άσκησης, όταν συγκρίνονται τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη με ένα γεύμα υψηλού γλυκαιμικού δείκτη (για ανασκόπηση, βλ. Burke , 2010β). Το κύριο όφελος είναι ότι η εξασθενημένη μεταγευματική υπεργλυκαιμία και υπερινσουλιναιμία της πηγής υδατανθράκων χαμηλού GI μειώνει την καταστολή της οξείδωσης των ελεύθερων λιπαρών οξέων που συνήθως συνοδεύει τη διατροφή με υδατάνθρακες και πιθανώς επιτυγχάνει καλύτερη διατήρηση των συγκεντρώσεων γλυκόζης στο πλάσμα και πιο διαρκή διαθεσιμότητα υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Ωστόσο, αν και μερικές μελέτες έχουν αναφέρει ενισχυμένη αντοχή μετά την κατανάλωση πηγών υδατανθράκων με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη στο γεύμα πριν από την άσκηση, οι περισσότερες μελέτες απέτυχαν να βρουν ότι οι μεταβολικές διαφορές που προκύπτουν από το γλυκαιμικό δείκτη των υδατανθράκων που καταναλώνονται πριν από την άσκηση μεταφράζονται σε καλύτερη ικανότητα άσκησης ή βελτιωμένη απόδοση σε επακόλουθη άσκηση (για μια ανασκόπηση, βλέπε Burke, 2010b). Επιπλέον, όταν οι υδατάνθρακες προσλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της άσκησης αντοχής, αναιρεί την επίδραση των γλυκαιμικών χαρακτηριστικών των γευμάτων πριν από την άσκηση.
Η αλλαγή του γλυκαιμικού δείκτη των γευμάτων που καταναλώνονται πριν από την άσκηση μπορεί να προσφέρει οφέλη για ορισμένες καταστάσεις (όταν είναι δύσκολο να καταναλωθούν υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια της άσκησης) ή άτομα (αυτά που είναι ευαίσθητα σε μια υπερινσουλιναιμική απόκριση στις τροφές με υδατάνθρακες). Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα προτού συστηθεί συστηματικός χειρισμός του γλυκαιμικού δείκτη των τροφών πλούσιων σε υδατάνθρακες στη διατροφή του αθλητή.
Σε κάθε περίπτωση, όπως όλες οι πτυχές του γεύματος πριν τον αγώνα, ο τύπος, ο χρόνος και η ποσότητα υδατανθράκων στο μενού του αγώνα πρέπει να εξατομικεύονται ανάλογα με το συγκεκριμένο γεγονός άσκησης που αφορά τον αθλητή, την κατάσταση του εντέρου του και τις ατομικές του προτιμήσεις.
Πηγή: "Carbohydrates for training and competition" Louise M. Burke ,John A. Hawley,Stephen H. S. Wong &Asker E. Jeukendrup, Pages S17-S27 | Accepted 01 May 2011, Published online: 09 Jun 2011 https://doi.org/10.1080/02640414.2011.585473