Η L-Αργινίνη είναι ένα ημι-απαραίτητο αμινοξύ που συμμετέχει σε πλήθος μεταβολικών και φυσιολογικών διεργασιών του ανθρώπινου οργανισμού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορεί να συντεθεί ενδογενώς, ωστόσο σε καταστάσεις αυξημένων αναγκών, όπως έντονη σωματική άσκηση, τραυματισμός, νόσος ή περίοδοι αυξημένου μεταβολικού στρες, η ενδογενής παραγωγή ενδέχεται να μην επαρκεί, καθιστώντας τη διατροφική ή συμπληρωματική της πρόσληψη σημαντική. Σε βιοχημικό επίπεδο, η L-αργινίνη αποτελεί βασικό πρόδρομο μόριο για τη σύνθεση του μονοξειδίου του αζώτου (NO) μέσω της δράσης του ενζύμου nitric oxide synthase (NOS). Το NO είναι ένα ισχυρό αγγειοδιασταλτικό μόριο που αυξάνει τη διάμετρο των αιμοφόρων αγγείων, βελτιώνοντας την αιματική ροή, την παροχή οξυγόνου και τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών στους ιστούς. Παράλληλα, η αργινίνη συμμετέχει στον κύκλο της ουρίας, συμβάλλοντας στην απομάκρυνση της αμμωνίας και στη ρύθμιση του αζωτούχου μεταβολισμού. Από εργοφυσιολογικής άποψης, η αυξημένη παραγωγή NO μέσω της L-αργινίνης έχει συσχετιστεί με βελτιωμένη μυϊκή αιμάτωση, αυξημένη αντοχή και καλύτερη απόδοση κατά τη διάρκεια της άσκησης. Επιπλέον, η βελτιωμένη κυκλοφορία μπορεί να υποστηρίξει τη μυϊκή αποκατάσταση μετά την προπόνηση. Η L-αργινίνη έχει επίσης συνδεθεί με την απελευθέρωση αυξητικής ορμόνης, αν και η κλινική σημασία αυτού του μηχανισμού στον αθλητισμό παραμένει αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης. Πέρα από τον αθλητισμό, η L-αργινίνη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, στην επούλωση τραυμάτων και στη σύνθεση κρεατίνης. Επιπλέον, συμμετέχει στη ρύθμιση της ενδοθηλιακής λειτουργίας, γεγονός που την καθιστά αντικείμενο μελέτης και στον τομέα της καρδιαγγειακής υγείας. Συνολικά, η L-αργινίνη αποτελεί ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο συμπλήρωμα αμινοξέος, με κύρια οφέλη τη βελτίωση της αιματικής ροής, την υποστήριξη της αθλητικής απόδοσης και τη συμμετοχή σε κρίσιμες μεταβολικές διεργασίες. Χρησιμοποιείται ευρέως τόσο στον αθλητισμό όσο και στην κλινική διατροφή, ιδιαίτερα σε καταστάσεις αυξημένων φυσιολογικών απαιτήσεων, όπου η επαρκής διαθεσιμότητά της είναι καθοριστικής σημασίας.